Pozytywne zmiany

Czytam dziewczymy co piszecie i...wcale mnie to nie motywuje. Miesiąc odchudzania, żeby zrzucić kilogram? Ała...

Czy to nie działa na zasadzie ujemnego bilansu energetycznego? Jeśli przykładowo ktoś codziennie je 200kalorii słodyczy i nie tyje....i w pewnym momencie przestanie jeść te 200 kalorii, to nie powinien zacząć chudnąć?

U mnie dietą tego nazwać nie można. Tzn. odżywiam się zdrowo, nie jem po 18, jem mało i często i...staram się zlikwidowąć słodkie z takim a nie innym skutkiem. Biegałam do tej pory 3 razy w tygodniu po około godzinie (od stycznia), poza tym dwa razy w tygodniu siłownia, ale waga ani drgnie. A nie drgnie, bo po bieganiu nie ma opcji, żebym nie sięgnęła do lodówki. Obecnie od tygodnia nie biegam...i też nie jem słodkiego. I waga też stoi w miejscu. I gdzie tu sens czegokolwiek?

Dietą to na pewno nie jest. Ale może rzeczywiście kwestia przyzwyczajenia. Od grudnia moje posiłki się nie zmieniły, jem i jadłam słodycze. Wydawało mi się, że jak zacznę w grudniu siłownię (a w styczniu bieganie), to coś spadnie. I rzeczywiście, po Wigilii (mimo ciast) było 1,5 mniej. Ale potem, systematycznie był przyrost wagi. I od stycznia do teraz jest to samo. No nic, tzreba wziąć się w garść i zaczać w nowym tygodniu znowu biegać, ale nie kierować się potem prosto do lodówki :). Dzięki za porady:)

Ja też uważałam, że samo bieganie i ćwiczenia powinny spowodować szybki spadek wagi, bo skoro tego nie robiłam, a tu nagle zaczęłam, to powinna być duża różnica dla organizmu. A u mnie prawie nic nie drgnęło, choć biegam systematycznie jak automat. Ale teraz myślę, że już wiem, co u mnie nie działało - brak konroli nad ilością jedzenia (a nie nad jego "jakością"). Spisuję wszystko co jem już trzeci dzień  i zaczynam być pewna, że zjadałam znacznie więcej niż powinnam. Teraz zastanawiam się 5 razy zanim coś wpiszę do notesu, czy warto to zjeść, czy lepiej sobie to odpuścić, bo będzie za dużo "pozycji" w moim menu. Samodyscyplina musi przynieść rezultaty!