o bezsilności, która śmierdzi porażką...

No nic, muszę to napisać, bo nie idzie mi to wszystko. No, nie idzie i już. Nie mam pojęcia jak wybrnąć z tego impasu, najgorsze, że z pełną świadomością nie chce mi się nic zmieniać z tych postanowień, które realizuję od kilku tygodni. Wewnętrznie uważam, że teraz żyję tak, jak chcę, tak jak powinnam, żeby być zdrową, szczupłą osobą. Zaczęłam się regularnie ruszać, biegam coraz dłużej, ćwiczę jeden raz  w tygodniu aerobic i to wszystko jest ok - sprawia mi dużą przyjemność, po wysiłku jest super, czuję, że wydolność winduje się do góry z każdym dniem. Nie jem niezdrowych rzeczy, słodyczy, fast foodów, chipsów, frytek, białego pieczywa itd itp. Staram się jeść co 3-4 h sensowne posiłki, które nauczyłam się przyrządzać i znam zasady dobrego komponowania pełnowartościowych posiłków, piję wodę - a to wszystko o kant (albo wałek) tyłka rozbić. Stoję w miejscu! Jutro się zważę i jestem pewna, że nic mi nie ubyło, za to wracam do wagi wyjścowej... Równie dobrze mogłabym nie brnąć w tę dietę, bo od dwóch lat miałam stałą (nad)wagę, dla mojego organizmu nie ma różnicy, że nie wrzucam w niego tych wszystkich śmieci, bo i bez nich daje radę. Jestem takim wagowym perpetum mobile. Nie wiem czemu tak fatalnie mi idzie, ale zniechcęca mnie to strasznie i pójdę w odstawkę do kąta się użalać nad swym grubym przeznaczeniem. Ja po prostu uważam, że powinnam się pozbywać tych kg żyjąc tak, jak przez ostatnie półtora miesiąca. Chcę się pozbyć tych "wylewnych kształtów", a nie biegać wciąż targając opony ze sobą. Wiem, że zaraz ktoś mi może powiedzieć, że przecież schudłam te 2 kg przez miesiąc, ale wygląda na to, że więcej nie osiągnę robiąc to, co dotychczas. I tak się miotam, ciągle się zastanawiam, że może powinnam jeść mniej (ale wtedy będę głodna na pewno, bo i teraz moje porcje nie są duże), powinnam liczyć te cholerne kcal, jeść z góry wyznaczone potrawy, ale ja tak nie chcę! Jestem zdrowa, więc niedoczynność tarczycy odpada, jedyne co powinnam wyeliminować to podgryzki, ale to są małe ilości (np 5 paluszków, garść migdałów, banan nadprogramowy, kostka czekolady - ale to rzeczy zebrane z tygodnia, a nie z jednego dnia!). To jak jem i jak się teraz czuję jest dla mnie idealnym sposobem życia. Ale ja nie będę szczupłą postacią w tej mojej bajce, tylko tym samym pulchnym tymotem, co teraz :(((((