o bocianach :-)

Dziś będzie o bocianach i niespodziankach z nimi związanymi :)

Zbliżam się powoli do końca drugiego miesiąca moich zmagań. W ciągu tego czasu zmieniłam mnóstwo rzeczy dotyczących mojego sposobu odżywiania, podejścia do siebie i swojej silnej woli. Jestem naprawdę wytrwała, mam wielką motywację i szczerze mówiąc nawet nie zbliżyłam się ani na kilometr do złamania tych zasad, które sobie ustanowiłam. Schudłam już 5 kg, teraz jak spisuję wszystko co jem, to mam o wiele większą kontrolę nad tym, waga ruszyła zdecydowanie w dół od tego czasu i na szczęście obeszło się bez liczenia kalorii i jedzenia wg rozpiski dietetyka. Rozpoczęłam bieganie wg planu 10- tyg i na początku patrzyłam z wytrzeszczem oczu, kiedy wreszcie minie ta nieszczęsna druga minuta biegu, bo już mnie zadyszka łapała. Teraz mogę w wolnym tempie przebiec 50 min bez zatrzymywania i mogłabym spokojnie jeszcze do godzinki dojść, gdyby nie to, że już jestem pod domem.  To na tyle chwalenia swej osoby, teraz będzie o tytułowym boćku i tym, co ze sobą przyniósł, a właściwie przyniesie mi pod koniec listopada. Powiadam wam, że nie będę miała talii osy w lato, nie bedę niczym Afrodyta spacerować po plaży, bo wszystko się zmieniło. Obwód w brzuchu, któy tak bardzo chciałam zmniejszyć, będzie większy i większy, nie wiem co z resztą moich wymiarów...

Jestem w ciąży. Wiem skąd się biorą dzieci wbrew pozorom i z bardzo się cieszę z tego mojego :-) Tylko co ja mam teraz zrobić??  Nigdy w  życiu nie byłam taka pewna, że mi się uda schudnąc, nigdy nie działałam tak rozsądnie i zdecydowanie i teraz oczywiście wiem, że nie muszę objadać się czekoladą, żeby to uczcić, ale odchudzanie to też nie najlepszy pomysł. Narazie postanowiłam, że będę biegać póki brzuch mi w tym nie przeszkadza, pewnie do 4-5 miesiąca życia. Potem zamierzam szybko maszerować do końca ciąży. Jadłospisu też nie zmienię, tylko strasznie nie chcę przytyć w czasie ciąży. To ok 15 dodatkowych kilogramów, a ja jestem całym ciałem i duchem nastawiona na zrzucanie  nadwagi. Dziecko i tak będzie najważniejsze i tylko będę mieć nadzieję, że jakoś uda mi się to wszystko połaczyć.

Na razie nie mam więcej przemyśleń, bo nadal oswajam się z myślą o krewetce w brzuchu.