Zaczynamy 1.2.2012.

Witam serdecznie:)

Bardzo sie cieszę, że Was odnalazłam!! W kupie sila, a kolejne podejście do odchudzania przyprawia mnie o zawrót głowy. Przeczytałam kilka artykułów, wystarczająco, aby zrozumieć błąd podstawowy. Przede mną nagroda: szczupła i zdrowa sylwetka, droga na którą wstępuję nie jest męczarnią a darem, drogą do zdrowszego życia. Codziennie obiecuję sobie że jutro będzie inaczej, ale nie jest. Teraz wiem, ze się uda... Bo odkryłam coś niesamowitego... Wy też macie mnóstwo rozterek, chwil zwątpienia:) Co ja sobie wyobrażałam, 2 lata zaniedbań, a w miesiąc odzyskane życie? Musze się wziąć w garść, mam 11 miesięczne dziecko! Przed nami cudowne życie, a to żałosne że nadmiar kilogramów mnie ogranicza fizycznie i psychicznie. Każdego dnia będe sobie powtarzać, otrzymałam szansę (otwarłam ciało i umysł na zmiany) i mam zamiar z niej skorzystać!  Od dziś trzymamy się razem;) Może wyszło dość chaotycznie, ale tyle emocji mną targa! 

Pozdrawiam

Mój cel: 13 kg!!

To ja też się przyłączę do zacnego grona odchudzaczy. Ta stronka bardzo porządnie mnie zmotywowała, klika mądrych zdań zapadło mi w pamięć i podjęłam decyzję, która doprowadzi mnie do bardzo szczupłego celu. Też zaczęłam od wczoraj, nie wyobrażam sbie, żeby coś mi miało stanąć na drodze - tyle mam w sobie determinacji i bardzo mało wątpliwości. A te zazwyczaj dopadały mnie, gdy tylko zaczynałam dietę i ta zazwyczaj kończyła się fiaskiem i ze sromotnym wstydem musiałam przyznać przed sobą, że jestem do niczego i nie dotrzymuję postanowienia zanim nawet przyjdzie czas próby. A  teraz mnie olśniło - przecież odchudzanie jest naprawdę proste,  "to nie fizyka kwantowa" ! Przecież przy nawet niewielkiej ilości informacji o zdrowym odżywianiu wiem, co należy wybrać w sklepie, odpowiedź na każdy  dylemat  typu " czy mogę to zjeść, czy lepiej nie jeść?" jest cudownie prosta i jednoznaczna. Nie wiem, czy ktoś to zrozumie, co piszę, ale mnie to napełniło spokojem, że wiem co mam zrobić, żeby osiągnąć cel i że ta droga będzie naprawdę przyjemna, skoro uczciwie postawiłam sprawę przed sobą samą. Trzeba się wziąć za odchudzanie na 100%,  ze wszystkich sił, albo od razu dać sobie spokój i zjeść czekoladę bez wyrzutów sumienia i zaakceptować wszystkie fałdy, zwisy i obwisy na ciele,a także skutki zdrowotne nadwagi. Mnie ta akceptacja przychodziła tylko czasami, bo była nagradzana chwilowym smakiem słodyczy w ustach i myślą "przecież nie jest tak źle, przed tłumem nie muszę paradować nago, luźne ubrania tez jakoś leżą na fałdach, to nic, że coraz wieksza rozmiarówka mnie interesuje". Ale przecież w głowie zawsze wiedziałam, że prawdziwą frajdę z samej siebie da mi coś, co jest trudniejsze, więcej ode mnie wymaga i nie zalatuje smrodkiem żałości, tak jak wtedy, gdy musiałam usprawiedliwiać przed sobą swe łakostwo. To lekkie uczucie "wyższości" nad tą zajadającą ukradkiem wafelka jest piękną siła napędową. Ależ się rozpisałam, ale to chyba takie natchnienie początkującego zrzucacza kg :-)

Tymotka :) szczerze to sama nie wiem jak to robię... staram się przede wszystkim jeść 3 posiłki i 2 przekąski w regularnych odstępach co  eliminuje napady głodu... 

Jem tyle aby się najeść, ale staram się nie przejadać...  lekki niedosyt jest ok wiem, że nie wiele to ci mówi, ale naprawdę.. w domu nie mam żadnej wagi, dodatkowo ani razu nie podliczyłam zjedzonych kalorii danego dnia...  

Na śniadania jem 4 kromki pieczywa chrupkiego np z wędliną/jajkiem/serkiem/ oczywiście obowiązkowo jakieś warzywko.. ogorek, rzodkiewka, papryka..  Przekaska nr1 to owoce a przekaska nr2 to jogurt naturalny + duża garść orzechów czy migdałów, płatków...  Jeśli na obiad zjem talerz zupy(bez ziemniaków) lub kaszę/ryż(max pół woreczka) z warzywami to na kolację jem mięso z warzywami...

Należę do tych osób, które codziennie muszą zjeść kawałek mięsa .. jem np. gotowane udko z małą puszką kukurydzy z gorszkiem i startą marchewką.. lub solidną porcją kapusty kiszonej..

Dodatkowo wycztałam, że należy jeść najpierw warzywa gdyż szybciej wypełniają żołądek a potem wcinać mięsko...  Warzyw to ja sobie nie żałuję..  Jem powoli. Celebruję każdy posiłek. ..    No i piję dużo wody by nie myśleć o jedzeniu ... 

Musisz znaleźć złoty środek, który będzie odpowiedni tylko dla Ciebie.. Ilości ilościami, ale najważniejsze, żeby to co nakładasz na talerz było zdrowe... Jak tutaj wszyscy zgodnie podkreślają .. trzeba wykazać się cierpliwością a kilogramy zaczną spadać :D