Waga stanęła!

W końcu stało się to, czego obawiałem się przez cały czas - że stanę po tygodniu na wadze a kilogramów nie ubędzie. Tak właśnie stało się wczoraj. 96,6 jest moją wagą już od ponad tygodnia.

Mój optymizm mi mówi, że dobrze że mi nie przybyło, ale tak naprawdę to jestem trochę zdołowany. Szło tak świetnie a tu nagle taki zonk. Całą niedzielę i dziś rano analizowałem przyczyny takiego stanu rzeczy. Oto moje wnioski:

Ćwiczenia

Ćwiczenia nie są powodem. Biegam regularnie i moja forma rośnie. Czas biegu coraz dłuższy i dystanse też. Ćwiczenia anaerobowe również wykonuję w miarę sumiennie, choć tu może mógłbym się odrobinę podciągnąć. Nie stosuję do nich tak dokładnego planu jak do biegania i przez to trudniej utrzymać mi należyty poziom.

Postanawiam więc, że będę dokładniej i sumienniej ćwiczył anaerobowo.

Jedzenie

No tu to się naprawdę opuściłem. W zasadzie nie zauważałem tego dopóki dokładnie tego nie przemyślałem. w końcu zreguły mieściłem się pod 2200 kalorii. Ale oto moje grzechy:

1. Przestałem skupiać się na jedzeniu. Nie podążam już za swoimi zaleceniami z postu stuprocentowe metody na zbyt szybkie jedzenie. Zamiast tego jem na stojąco, albo jem szybko i gryzę nie dokładnie.
2. Nie zawsze mieściłem się pod 2200 kalorii - było ładnych parę wybryków, na które przymknąłem oko. I tak jak jeden na miesiąc, czy nawet na dwa tygodnie jest do przeżycia, to moje opuszczanie się powinno było być niedopuszczalne.
3. Nie komponowałem posiłków z należytą uwagą. Zdarzało mi się zjeść biały chleb. Zrobiłem sobie raz nawet tosta z serem z chlebka Wasa w mikrofali itp. Moje potrawy nie za każdym razem były zrównoważonymi posiłkami bogatymi w białko, węglowodany i mikroelementy.
4. Przestałem trzymać się zasady jedz często i mało. Zdarzyło mi się kilka razy opuścić przekąskę albo przesunąć obiad. w ten sposób wybijałem organizm z rytmu.
5. Przestałem dokładnie notować co jem i dokładnie wszystko ważyć - zdarzały mi się oceny na oko.

Oto moje błędy, na które przymykałem oko dopóki chudłem, chyba jednak zaczęły kumulować się za bardzo. Mówię więc basta.

Postanawiam wrócić do podstaw - do systematycznego jedzenia zrównoważonych posiłków starannie zważonych i zanotowanych.

Naprawdę słabe uczucie

Przyznam się szczerze, że naprawdę się przejąłem. Tygodniowe ważenie było zawsze jednym z moich głównych motywatorów, na który czekałem i który dodawały mi sił i budował moją wiarę, że mogę być szczupły. Czuję się jak bym poniósł poważną porażkę.

Z drugiej jednak strony, nie zamierzam się poddać i traktuję ten to jako ostrzeżenie. Zbieram nowe siły i wracam do pracy u podstaw. Nie poddaję się tak łatwo!!! :)

Pozdrawiam serdecznie,

trochę zdruzgotany,

Krzyś.