Wreszcie zaczynam!

Hej Marto :-) Jak fajnie Cię "widzieć", myślałam, że nikt tu już nie zagląda z ekipy z początku 2012 r, a tu proszę, jak miło. Miałam nadzieję, że Chocolate też jeszcze tu czasem coś skrobnie, ale chyba jednak nie. W każdym razie ja od pierwszego stycznia jadę z planem i najbardziej pomaga mi zapisywanie wszystkiego co zjem w tajnym kajecie. Pod koniec dnia czytam to wszystko i zaznaczam, czy ten dzień był bardzo udany, czy też przesadziłam z ilością i jakością. To bardzo pomaga, bo przed snem jestem bardzo krytyczna i zachowuję się niczym nawiedzona dietetyczka względem samej siebie. Jutro będzie pierwsze ważenie od początku i dam znać jakie efekty.

Marta, może też będziesz sprawdzać swe postępy we wtorki, wtedy co tydzień będziemy się tu chwalić, albo żalić i przede wszystkim będziemy mogły się pomotywować wspólnie? Pozdrawiam cieplutko T.

Mami30, czytałam jak to szło u Ciebie i naprawdę odnosisz sukcesy godne pozazdroszczenia. Czy pierwszy raz się odchudzasz z dietetykiem? Ja kiedyś przeszłam przez taką kurację współpracując z dietetykiem i było to bardzo skuteczne, smaczne i w ogóle super, gdyby nie to, że jedzenie było cały czas z "rozpiski". Pomijając trudności logistyczne z pilnowaniem, żeby wszystkie składniki były w domu, to męczyło mnie jedzenie rzeczy, na które nie miałam akurat wtedy ochoty. To na dłuższą metę nie jest możliwe, więc teraz się skupiam na tym, żeby wyrobić w sobie jak najzdrowsze nawyki, bo tylko to pomoże mi schudnąć bez efektu jo-jo. 

A może napiszecie dziewczyny przykładowy wasz jadłospis? Jestem ciekawa, czy to jakaś odmiana diety, czy własna radosna twórczość? Liczycie kcal w każdej zjedzonej rzeczy?

Ja założyłam sobie kilka ogolnych postanowień, m.in. brak słodyczy, posiłki co 3-4h, owoce i warzywa minimum 3 razy dziennie i takie tam podobne. Nie liczę kcal, opieram się tylko na własnej ocenie tego co jem i bedę wszystko to weryfikować podczas cotygodniowego ważenia się. Dodatkowo, żeby utrudnić sobie żywota raz na tydzień stawiam sobie konkretną poprzeczkę i choćbym miała się skichać, to muszę się tego trzymać. To są albo ćwiczenia, albo rygor dotyczący systematyczności i silnej woli. Brzmi to szumnie, a  chodzi np. o regularne stosowanie kremu nawilżającego i ujędrniającego 2 razy dziennie, albo picie 3 zielonych herbat w ciągu dnia. Jak sobie o tym nie pomyśle, to robię takie rzeczy zupełnie z "doskoku", a przy regularnym stodowaniu może zobaczę jakieś konkretne efekty swych działań.

Jak macie jakieś fajne nawyki, albo odkrycia, które skutecznie działały na korzyść waszej wagi i wygladu to piszcie smiało, może spapuguję ;-)

Dzięki, przypomina to moje menu od dietetyka. Trzymasz się tego ściśle, czy trochę improwizujesz? Patrząc na te rzeczy zdaję sobie sprawę, że będzie mi ciężko zjechać z wagą tak jak chcę, jedząc tylko rzeczy, które lubię i na które mam ochotę. Hmmm...np. surówka z białej kapusty - sama sobie tego cuda nie przyrządzę  bez "nakazu z zewnątrz". No nic, na razie postaram się jak najlepiej sama komponować sobie jedzenie,a jak efektów nie będzie, spróbuję odkopać moją dietę.

Hej, jutro wtorek, więc z rana wskakujemy na wagę i meldujemy o sukcesach! Obawiam się tego, że nie bedę miała o czym meldować, oby tylko sromoty nie ponieść.

Gratulacje Marto pomniejszona o jeden kilogram! :-) Bardzo fajnie, że wtorek przyniósł Tobie takie dobre wieści, u mnie tylko 0,3 kg mniej... Jestem rozczarowana, ale sobą, a nie wagą, bo wiem kogo mam obwiniać za ten kiepski wynik. Przejrzałam tygodniowe zapiski menu i nie było to "ksiązkowe" niestety.  Wytknęłam błędy, mam nadzieję, że zastosuję metody naprawcze. Szkoda mi tego tygodnia, zmarnowanego czasu, bo mogłby być znacznie lepiej :-(

Super wynik Mami! Fajnie wchodzić w swoje stare ciuchy, które jeszcze niedawno opinały się jak flak na parówce ;) Zazdroszczę Ci ćwiczeń, bo sama też bym chciała, żeby moje odchudzanie opierało się nie tylko na diecie, ale też na ćwiczeniach. W zeszłym roku biegałam i kg szybko szły na dół, ale teraz nie mam zupełnie jak. Siedzę w domu z dziecięciem i tylko wychodzimy na spacery, jak nie ma wielkich mrozów. Jak mąż wraca to już jest ciemno, więc nie wybędę na ciemne bezdroża. Mam bieżnię, ale na razie stoi złożona smętnie, bo w jej miejsce stoi łóżeczko... Ale nie mam też czasu, bo czeka mnie na wiosnę mega trudny egzamin specjalizacyjny, na który nie mam się jak za bardzo uczyć. Tak więc na razie tylko dieta, ale na wiosnę ruszę w teren, bo bieganie przychodziło mi bardzo łątwo. Chciałabym wziąć udział w ćwierćmaratonie majowym, te 10 km to nie będzie chyba problem, ale zdecyduję się dopiero po zdanym egzamie.

Przed ciążą ważyłam 82 kg (odchudzałam się na początku ciąży i ubyło mi 6 kg i to 82 kg to moja najniższa waga). Teraz zaczęłam od pierwszego stycznia z wagą 91,6 i do ostatniego wtorku mam minus 2,4kg. Chcę zjechać do 70 kg, baaaardzo mi zależy, żeby dojść do tej wagi i sobie udowodnić, że dałam radę!

No właśnie, czytałam że masz córeczke, więc "jedziemy na tym samym wózku" ;-) Ja mieszkam pod miastem, że tak powiem, nie ma tu oświetlenia ulic, więc jak tylko wyjdę z domu, to owijają mnie egipskie ciemności. A wzrost mamy podobny, bo ja 175 wynoszę :-) Kiedyś ważyłam 70 kg i ta waga była chyba dobra dla mnie, czułam się całkiem całkiem do rzeczy ;-) Kurczę, troszkę zazdroszczę Ci, że tak fajnie udaje Ci się te ćwiczenia upchnąć w ciągu dnia, jednak to moje 7 tyg. maleństwo nie pozwoli dłużej niż na pół godziny się wyrwać z domu.

Wiem, że to dość wcześnie po porodzie, ale nie mam na co czekać. Nie glodzę się, a wręcz przeciwnie, bardzo pilnuję, żeby nie dopuścić do uczucia głodu, bo wtedy tracę konrolę nad ilością i jakością jedzenia. A do tego wybieram jak najzdrowsze produkty i w tym upatruję nadziei. Jutro z rana hop na wagę i melduję co wyszło. I czekam na wasze osiągnięcia minusowe :-)

Wynik z rana to równo 1,5 kg na minusie, czyli, 3,8 kg od początku roku. Zważywszy że nie ćwiczę i większość czasu spędzam w domu, wydaje mi się, że to nieźle. Powoli myślę jak się zabrać do jakieś aktywności fizycznej, jak sobie ułożyć harmonogram dnia, żeby mieć godzinkę na bieg, byłoby super!

Mami, masz tempo rewelacyjne, to pół kg też jest przecież ok biorąc pod uwagę powód..;-). Marta, jak u Ciebie?

Acha, powiem to głośno - jeśli jutro i przez następne kilka miesięcy nie będę rzetelnym i solidnym przykładem dla rzesz odchudzających się i tknę choć okruszek niepotrzebnej rzeczy do jedzenia, to kopnę się w tyłek i nazwę łajzą. Dziś tymotkowa na całej linii :-I

Oj wiem, że te flipsy mnie nie wykończą, ale po pierwsze nie napisałam wszystkiego, czym się wczoraj raczyłam, a po drugie i najważniejsze - to nie ja pozwoliłam sobie na dyspensę, to łakomstwo wzięło górę nade mną. To nie to samo - iść na wizytę na urodziny babci i zjeść kawałek tortu, a ładowanie w siebie wieczorem prosto z lodówki, choć nie jest się głodnym. Nie znoszę tego u siebie i u innych też - obżarswa i braku hamulców w jedzeniu. Do tego ta huśtawka nastrojów, wyrzuty sumienia itd - to nie dla mnie. Staram się jak najmniej mysleć o tym, że jestem na diecie, a bardziej przekonywać się, że to jest model żywienia, który jest najlepszym z możliwych wyborów, świadomym i zdrowym. Nie jem słodyczy i już! Ale jak będzie okazja, święta, impreza, to spokojnie zjem kawałek ciasta , czy dwa, podelektuję się i wracam do trybu normalnego, bez żadnych rozmyślań i dywagacji, że nie powinnam  była tego konsumować.

Mam ostatnio wielkie natchnienie na pieczenie i eksperymentowanie w kuchni. Jeśli chodzi o zdrowe obiady, to idzie mi świetnie, ale zaczęłam też piec różne ciasta i ciasteczka. Jak już wykonam to dzieło, to kosztowałam dosłownie kawałek i koniec - wiedziałam, że reszta będzie dla rodzinki,albo gości itd. I naprawdę mnie już nie korciło, żeby podjadać i próbować ponownie. A dodatkowo za każdym razem dawało mi to poczucie kontroli nad sobą i apetytem, bo prawda jest taka, że gdyby słodycze były mało kaloryczne, to nie jadłabym nic innego.

A co do utrzymania wagi po osiągnięciu docelowej, to masz zupełną rację - to wyższa szkoła jazdy :-)

No widzisz, a ja uważam zupełnie na odwrót. Nie ma co mówić, że jest na diecie, aż do osiągnięcia jakiegoś tam celu, bo jak się już go zdobędzie, to co? Przestaje się być na diecie i wraca do "normalnego jedzenia"? Kilka lat temu nie mogłam sobie dać rady z odchudzaniem na własną rękę i poszłam do dietetyka. W efekcie schudłam 20 kg (z 90 na 70) w ciągu 4 miesięcy, jedząc wyłącznie jedzenie rozpisane przez dietetyka. Tak jak to nazwałaś - "ograniczone ilości ograniczonych produktów". Wszystko to pięknie skuteczne, smaczne i wygodne, ale za to zero spontany, codziennie jedzenie pod dyktando. Gdy skończyłam współpracę i  zaczęłam jeść inne rzeczy (wcale nie od razu pizze, golonki itd), nadal chciałam żeby moje menu było jak najbardziej podobne do tego z diety i na nic. Waga systematycznie rosła, więc wracałam znów do posiłkow dietowych, ale zaparcia mi już brakowało. No i zatrzymało się na 82-85 kg co nie było wcale satysfakcjonujące.

Więc teraz - owszem jestem na diecie, ale przede wszystkim uczę się sama dobierać ile i co mam jeść, żeby schudnąć. Jem codziennie to na co mam ochotę, ale siłą rzeczy są to głównie warzywa, ciemne pieczywo, kasze, ryby i kurczak. I jeśli mi się uda dobrnąć na tych zasadach do końca (70 kg), to moje menu "po diecie"  nie będzie się bardzo różniło od tego, co mam zamar jeść na zawsze, jako podstawę. Czyli zmieniam styl dżywiania, a jak dojdą do tego ćwiczenia - to i styl życia.

O, to brawo, ja mam zakwasy po wczorajszym machaniem kończynami przed kompem i dziś tylko spacer :-)

Wtorkowe podsumowanie - 0.2 kg na minusie.. Od początku roku równo 4 kg. Cieszę się z tego, ale wiem że mogłoby być lepiej. Próbuję się motywować i zachęcać do dalszej walki, ale potem na chwilę odpuszczam.Trudno mi utrzymać równy poziom zaangażowania i determinacji, czyli samo życie.