O zewnętrznej ciszy...

Dopadła mnie szczególna w swoim rodzaju dolegliwość. Przynajmniej raz do roku, przez ostatnie kilka lat, wyskakuje mi zapalenie strun głosowych i zamieniam się w niemowę. To mnie wcale nie boli, natomiast tracę zupełnie głos na dwa dni. Dziś jest właśnie ten pierwszy. Człowiek sobie nie zdaje sprawy, jak to utrudnia życie, choć może nie są to jakieś  bardzo uciążliwe dolegliwości, są na świecie gorsze. Zdecydowałam, że biegania nie odpuszczę (swoją drogą, to mnie nadal wprawia w osłupienie, że tak się uzależniłam od tego) i wyruszyłam dziarsko w trasę. Po drodze spotkałam sąsiadów i oni krzyknęli jakieś powitanie, a ja biegnąc obok nich zaczęłam machać łapami przed ich nosami, poruszając  bezgłośnie ustami. Potem pobiegłam dalej, gdzie inni sąsiedzi mają psy ujadające na mojego Gucia. Muszę go zawsze przywołać do siebie, żeby uniknąć wymiany "serdeczneści" przez płot. Wołam i wołam, a Gustaw popędził do odwiecznych wrogów i dopiero gwizdem ściągnęłam go spowrotem. Potem ciągle (przez 6km!) spadały mi ramiączka od stanika, co mnie doprowadzało do szewskiej pasji, myśłałam, że wyskoczę z tej cholernej bielizny, ale wtedy chyba byłoby jeszcze gorzej :D  Pobiegłam sobie bez zatrzymywanki przez 50 min, średnie tempo to 7,5, czyli wolne, bo na bieżni ciągnę 8,5 km/h. Maraton zająłby mi 6 h....

Wczoraj poszałam po raz pierwszy od tygodnia z dietą :(  Pod wieczór spisałam to wszystko, co zjadłam. Niby takie nic, ale zecydowanie nie powinna moja kolacja w ten sposób wyglądać. Kawałek pstrąga, bo akurat był w lodówce, z 10 fig, wafel wyżowy, jeden jogurt owocowy, pół banana, garstkę słonecznika prażonego, gałązka winogron... Zdecydowanie powinnam tego unikać, bo tracę kontrolę nad ilością i kaloriamii. Dziś się będę trzymać diety bardziej rygorystycznie.

Po bieganiu wzięłam prysznic i tak sobie zerknęłam w odbicie lustrzane.... Powiem tylko tyle, że jeszcze strasznie dłuuuuga droga przede mną :( Ale idę tą właściwą :-)