Jest ze mną aż tak źle?

Pewnego dnia przeczytałam jeden z postów na odchudzamsie.pl - "Czy słyszeliście o zespole gwałtownego objadania się?" Chciałabym się mylić, ale chyba jestem jedną z osób na to cierpiącą. Nie mam otyłości, ale niemal wszystko inne się zgadza. Poczytałam o tym na kilku innych stronach internetowych i jestem załamana. Opisy pasują do mnie. Przez pierwsze 2 tygodnie diety wszystko było dobrze, ale czułam się wtedy trochę jak nie ja, byłam cały czas zafascynowana odchudzaniem, nie miałam potrzeby objadania się. Pewnego dnia poczułam się znowu sobą, tak jakbym się obudziła z hipnozy. No i znowu się zaczęło. Zawsze miałam duży apetyt, ale nasiliło się to 4 lata temu. Na początku przytyłam przez pół roku 10 kg, potem waga się zatrzymała, może dlatego, że stosowałam 4 dni diety, potem 4 dni obżarstwa. Być może cały problem wyolbrzymiam, szczerze mówiąc wolałabym, żeby tak było. Może po prostu jestem obżartuchem, który woli zrzucić winę na jakiś zespół zaburzeń.

Zupełnie nie wiem, co teraz zrobić. Na początek przerzucę się na metodę zapisywania tego, co zjadłam nadprogramowo. Kilka razy to stosowałam, niestety, nie przyniosło rezultatów. Może tym razem się uda.

To, co czuję podczas napadu głodu idealnie opisuje cytat wypowiedzi Geneeh Roth:  „Bodziec wewnętrzny, który każe się objadać, nie dotyczy tak naprawdę pożywienia, lecz głodu: głodu uczuć, głodu niezrealizowanych marzeń i niewyładowanej złości; głodu własnych, niezrealizowanych możliwości, które czekają na swoją szansę, jak otwierające dzioby ptasie pisklęta. Im bardziej od tego głodu uciekasz, tym większe jest niebezpieczeństwo, że Cię dopadnie i pożre, więc im bardziej uciekasz…tym bardziej się boisz. Musisz bowiem zmagać się w z problemami, które sama stworzyłaś podczas ucieczki: pięcioma, dziesięcioma czy piętnastoma kilogramami nadwagi(…). Okazuje się, że strach przed głodem jest gorszy niż sam głód”. Czasem objadam się już tak po prostu, odruchowo. Zazwyczaj odczuwam potem spokój i rozluźnienie, kiedyś częściej było to ogromne poczucie winy, teraz nie mam już nawet siły się na siebie denerwować.

Teraz waga wskazuje 1 kg więcej, czyli 58,5 kg Doszłam do wniosku, że wystarczy mi schudnąć 7 kg, będę miała wtedy BMI równe 22. Ale jak do tego dojść? Doskonale wiem, jak to zrobić, więc dlaczego tego nie robię?

:(