Dieta szyta na miarę.

Kupowałam przeróżne książki. A to diety białkowej, metabolicznej. Różniaste! Trochę spróbowałam tej, tamtej... Posiłki trzeba było przyżądzać z dziwnych, niedostępnych w zwykłym hipermarkecie, było to kłopotliwe i czasochłonne.

Sięgnęłam nawet już po książki dla chorobliwie objadających się, wmawiając sobie wewnętrzną niemoc.

A trzeba szukać sposobu!

Oglądając program z "Kasia Bosadzka na diecie" robiłam notatki.

5 posiłków dziennie. Ustawić budziki na pory posiłków. Dużo ważyw, białka i przynajmniej 1,5 l wody dziennie.

Patrzyłam na Kasię. Jakże bliźniacze są nasze historie... Płakałam i wstydziłam sie tej przegranej. W dodatku upały... Posklejane uda dają mi popalić!

Oglądając ten program dojadałam tiramisu!

Patrzyłam w ekran, prawie wyłam i... zapychałam sie w poszukiwaniu pocieszenia. Ale to właśnie nie jest zbawienie!

Zaczęłam zaledwie dwa dni temu i już czuję się... wyższa. To dziwne, ale może czuję się mniej obciążona wielgachnym brzuchem? Bez diety był taki "ciężarny". Na oko 6-8 miesiąc ciąży.

Boziu! Ilu to ja musiałam już się tłumaczyć osobom, z tego, że zwyczajnie utyłam, a nie jestem w ciąży....

Przytyłam szybko. Na początku po 5kg miesięcznie. Po osiągnięciu 78kg próbowałam schudnąć.

Minus 2kg, a po kilku dniach miałam dosyć diety i ćwiczeń, więc waga szła w górę.

Bardzo zniechęcało mnie to do dalszego eksperymentowania na sobie. Głód, osłabienie, uczucie zimna - kto się godzi na to dobrowolnie?!

Ale w końcu mogę sie pochwalić pierwszymi sukcesami. Zgrzeszyłam tylko raz. Wczoraj ugryzłam parówkę.

Jednak mimo, że mnie kusiło. Pragnienie było silne! Odeszłam od stołu, daleko i zaczęłam myśleć! Myśleć!

I tak właśnie myślę podczas tej diety. Kiedyś ją już stosowałam, na początku odchudzania, wiele lat temu. Do tej pory pamiętam watrość IG niekturych produktów żywnościowych.

Wiem, że na mnie działa i na razie czekam na rezultaty cierpliwie.

Sukces napędza moją motywację. Brzuch jest mniejszy, wiotki. Chudnę.

Popełniać błędy- rzecz ludzka, ale trzeba się na nich uczyć.

RZECZ DOTYCZY ZORGANIZOWANIA SIĘ.

Wczoraj nie spojżałam co planowane mam na kolację ( plan diety mam w książce). Kiedy przyszła pora posiłku okazało się, że powinnam "teraz" zjeść zupę, którą gotuje się 80min...

Cóż. Zjadłam mrożone owoce miksowane z jogurtem naturalnym, niskotłuszczowyi i trochę czułam niedosyt. Kiedy jest sie przyzwyczajonym do ilości posiłku ( absolutnie nie ma to związku z jakością i zdrowiem!) trudno nasycićsie garstką.

Z obiadu została mi fasolka szparagowa wymieszana z otrębami, a ze śniadania niedojedzone 3 cząstki dużego grejpfruta. Dotankowałam do pełna i się nie poddałam!

Nie chwyciłam po to co było by sabotowaniem swoich starań. Zwyciężyłam, ale też nauczyłam się, że przygotowując posiłek muszę zacząć szykować sie choćby częściowo do następnego!

Często podczas "odchudzania" przez spóźnianie sie z przygotowywaniem posiłków marnowałam wiele produktów i pieniędzy.

A za tem dla budrzetu domowego pilnowanie się w przygotowywaniu posiłków też jest bardzo ważne. Strata przeterminowanych produktów, moralna to duże kary za brak należytej organizacji.

W lodówce mój "wczorajszy" brokół żółknie, a szpinak więdnie. Muszę być elastyczna i wykożystać je dzisiaj, bo jeśli nie - KARA mnie nie ominie. Do kosza ta wydana kasa.

Nie jestem gołosłowna. Już podczas obiadu ugotowałam ryż ( ciemny!) do jogurtu ( naturalnego, naturalnie) z jagodami na podwieczorek. Oczywiście wolę chłodny. I wpadłam na świetny pomysł! Dopilnowałam, aby ryż był opłukany ( wyjątkowo!) i nie rozgotowany ( pierwszy raz od miesięcy!), zachartowałam go zimną wodą ( pierwszy raz w życiu!), aby wstrzymać proces termiczny i... włożę go do lodówki! Na upalny dzień będzie pyszny deser!

Czuję się bardzo dobrze. Świetnie dopasowałam sobie dietę. Nie czuję głodu. Budzik nastawiam godzinę przed porą posiłku, aby zdążyć w razie czego z przygotowaniami i świetnie się czuję. Mam dużo energii i "świnak" mi znika! Brzuch już zniknął na tyle, abym straciła tą "ciążę" tuż przed rozwiązaniem. Teraz mam brzuch tak 4-5 miesiąc:-). Świetnie się czuję!!!

Kłopoty na choryzoncie.

Zaczęłam improwizować z posiłkami - nie znalazłam czasu na planowanie- nie wolno! Dowiedziałam się że nie cierpię gazpacho i zupy pomidorowej z przepisów - nie będę ich nigdy przyżądzać.

Muszę wrócić do przepisów bardziej zdyscyplinowanie.

Czuję, że moje ciało się zmienia. Jestem też ciągle zmęczona. Ale wcześniej też byłam, w dodatku ociężała. Teraz lżejsza i zdrowo się odżywiam. Mam dobre widoki na przyszłość. Ruch? Tylko rekreacyjnie. Dziś rower w terenie.