Kilka słów o moich początkach

Cześć,

Nazywam się Ania, mam 27 lat i pochodzęz niewielkiego miasta w województwie Łódzkim - z Radomska. Na wstępnie chciałam krótko scharakteryzować, co skłoniło mnie do rozpoczęcia odchudzania.

Nigdy nie byłam drobną dziewczyną, już w szkole wyróżniałam się nieco od innych rówieśnic. Niejednokrotnie koledzy kierowali w moją stronę przykre uwagi odnośnie mojego wyglądu. Poźniej w wieku dojrzewania inne koleżanki szczupłe i ładne miały chłopaków, wielbicieli a ja ciągle byłam w cieniu. Tak to się ciągnęło aż do czasu studiów. Nie spotykałam się z nikim, a mężczyźni traktowali mnie jako świetną koleżankę a nie materiał na dziewczynę. Nie jedną noc przepłakałam. Wiedziałam, że to mój wygląd przyćmiewa moją osobowość i nikt nie będzie chciał nigdy być z kimś takim jak ja.

Kiedyś jechałam na zajęcia autobusem i słyszałam rozmowę dwóch kobiet. Jedna z nich opowiadała, jak chciała schudnąć, bo wybierała się z mężem na wakacje. Chwaliła się, że poszła do dietetyka, który po konsultacji ustalił jej dietę dopasowaną do jej potrzeb. Ta kobieta wyglądała pięknie, miała idealną według mnie sylwetkę. Nie minęło kilka dni i ja również zgłosiłam się do tego dietetyka. Na początku bałam się, że będzie mnie oceniał, że będę chodzić głodna ale od wejścia do pokoju kompletnie zmieniłam zdanie. Pan dietetyk był bardzo miły, wysłuchał mnie, zlecił wykonanie badań. Po odebraniu wyników miałam zgłosić się do niego, by ustalić konkretnie jak będzie wyglądać mój plan odchudzania.
 

Po tygodniu od tej wizyty otrzymałam kompletny plan żywieniowy oraz gwarancję stałego kontaktu w razie jakichkolwiek pytań czy wątpliwości. Ku mojemu zdziwieniu dieta ta była bardzo bogata i róźnorodna, a kilka potraw niebywale mnie ciekawiło. Na pierwsze rezultaty nie musiałam długo czekać, a -4kg w pierwszym miesiącu były bardzo zadowalające dla mnie. Później było już tylko lepiej, ale o tym w następnych postach, w ktorych opiszę jak wyglądał mój jadłospis i jakie osiągałąm wyniki.