Co z oczu, to z... sadła

W moim domu tak się nieszczęśliwie złożyło, że szafka, w której do tej pory trzymaliśmy słodycze i chrupki „dla gości”, była tą samą szafką, w której również trzymaliśmy pieczywo. Chleb i czekoladki leżały obok siebie. Zaraz obok nich leżały orzeszki i rodzynki. Smakołyki są kupowane oczywiście „dla gości”.

Dla łasucha takiego jak ja jest to jednak prawdziwa pułapka nie do przejścia. Po chleb sięgam bowiem z reguły wtedy kiedy jestem głodny. Sięgając po niego widzę pyszne orzechy włoskie czy rodzynki w otwartej już paczuszce, które szepczą do mnie: „Weź jedną garść na pierwszy głód...”.

Trwało to do całkiem niedawna i choć poległem na tym froncie ładnych parę razy, zupełnie się nad tym nie zastanawiałem. Dopiero niedawno zacząłem dylemat rozważać poważniej. Szybki skan internetu naprowadził mnie na badanie przeprowadzone przez naukowców z Cornell University w Stanach Zjednoczonych.

Widoczność i dostępność jedzenia wpływa na konsumpcję

W przeprowadzonym na 40 sekretarkach eksperymencie, naukowcy przez 4 tygodnie obserwowali konsumpcję czekoladek w zależności od tego jak daleko od biurka sekretarki się znajdowały i czy były dla niej widoczne. Co tydzień zmieniano ustawienie: raz czekoladki były na biurkach, raz 2 metry od biurka, raz w przezroczystym pojemniku, raz w nieprzezroczystym.

Okazało się, że sekretarki zjadały z reguły 2.2 czekoladki więcej jeśli były one w zasięgu ich ręki oraz o 1.8 czekoladki więcej jeśli były w pojemniku, przez który można je było zobaczyć. Wnioski z badania są proste: Im łatwiej dostępne i lepiej widoczne są słodycze – tym chętniej po nie sięgamy.

Ja w swojej szafie-pułapce miałem wszystkie zakąski ustawione w rządku w taki sposób, że gdy otworzyłem szafę, sięgając po chleb, wszystkie słodycze miałem dokładnie na wysokości oczu, tuż przed nosem.

Wniosek – ukryj swoje słodycze, albo wyrzuć najlepiej

Gdy tylko przeczytałem o wynikach powyższego badania, spakowałem wszystkie słodycze, orzeszki, rodzynki i wpakowałem je do dolnej szafki, do której praktycznie nie zaglądam. Efekt natychmiastowy – nie podjadam. Ba – nawet zapomniałem, że one wszystkie tam są. Myśli o nich nie pojawiają się w mojej głowie tak jak pojawiały się wcześniej, gdy widywałem je nieustannie.

W biurze też mam farta, bo miska z cukierkami stoi w takim miejscu, że w ogóle jej nie widzę i nigdy koło niej nie przechodzę. W ciągu ostatniego roku zjadłem z niej może z jednego słodycza.

Wam też polecam takie zorganizowanie domu i pracy, żeby słodycze nie wchodziły w Wasze pole widzenia. Od razu zaczniecie jeść ich mniej. A jeśli to nie podziała – to w ogóle ich nie kupujcie – niech Wasi niespodziewani goście jedzą owoce.